คู่มือติดฟิล์มกระจกบ้าน

1.แบบทางตรง คือ แดดที่พุ่งจากดวงอาทิตย์ตรงมาที่กระจก

2. แบบทางอ้อม เป็นลักษณ์ของแสงแดดที่ตกใส่ที่อื่นแล้วสะท้อนเข้าบ้านเรา เช่น หลังคาเมทัลชีท,ตึกสีขาว, ลานปูนกว้าง ๆ เป็นต้น

3 โดนทั้งทางตรงและทางอ้อมเลย

อ้าว! แดดมันก็ร้อนเหมือนกันแหละ แล้วจะมาเล่าให้ฟังทำไม?

ไอ้ที่ว่าร้อนเหมือนกันก็ถูกต้องแล้วครับ แต่ที่เราจำแนกมันออกมาเพราะมันมีผลกับชนิดของฟิล์มที่เราจะเลือกใช้

วายร้ายตัวจริงที่อยู่ในแสงแดด

ขยายความจากที่เกริ่นไว้ข้างต้นคือ แสงแดดที่ส่องลงมา มีส่วนประกอบ

4% – เป็นรังสี UV มีความยาวคลื่น 0-380nm

43% – แสงที่ตามองเห็นได้ มีความยาวคลื่น (380nm-780nm)

53% – รังสีอินฟราเรด มีความยาวคลื่น 780nm-2500nm (วายร้ายตัวจริง)

จะรู้ไปทำไมว๊า….

จับตาดูตัวเลขต่อไปนี้ให้ดีนะครับ เจ้ารังสีอินฟาเรดนั้น มีช่วงความยาวคลื่น ตั้งแต่ 780-2500nm ฟิล์มที่ดีจึงต้องป้องกันได้ครอบคลุมตลอดความยาวคลื่นยังไงหล่ะ

ขอดราม่าซักหน่อยก็คือว่า ฟิล์มที่ทำได้แบบนี้ราคาใช้ได้เลย

แต่ไม่ต้องกังวลใจไปครับ เพราะถ้าคุณเข้าใจและสังเกตุลักษณะ ของแสงที่ส่องเข้ามาในบ้านว่าเป็นแบบ ทางตรง, ทางอ้อม, หรือแบบผสม คุณจะประหยัดค่าฟิล์มได้ 3 เท่า  ฟังไม่ผิดครับ 3 เท่า

1. ถ้าแดดส่งตรงเข้ามา ให้ใช้ฟิล์มที่กันความร้อนด้วยการสะท้อนกลับ เช่น กลุ่มฟิล์มปรอท, ฟิล์มเมทัลไลซ์ หรือฟิล์มที่มีส่วนผมของโลหะ เพราะแสงแดดที่ส่องเข้ามาตรงๆ จะมีอินฟาเรดที่เป็นคลื่นความถี่สูง ฟิล์มแบบที่มีโลหะผสมจะสะท้อนรังสีได้ดี

2. แสงแดดทางอ้อม ใช้ฟิล์มกลุ่มที่ทำงานแบบดูดซับความร้อนจากการแผ่รังสี สาเหตุเนื่องจาก เวลาแดดตกกระทบลงไปบนพื้นปูนหรือหลังคาข้างบ้าน แสงแดดจะเปลี่ยนสภาพจากคลื่นความถี่สูงเป็นความถี่ที่ต่ำกว่า ซึ่งฟิล์มที่เหมาะกับหน้างานแบบนี้ คือกลุ่มฟิล์มคาร์บอน ฟิล์มเซรามิค ฟิล์มวันเวย์บางแบบ

3.ถ้าโดนแบบผสม บอกเลยว่าสุด ๆ แนะนำให้ใช้ฟิล์มแบรนด์ใหญ่ ๆ เพราะถ้าใช้ฟิล์มแบรนด์โนเนม อายุการใช้งานจะสั้นลง เช่นเขาบอกว่ารับประกัน 7 ปี ใช้ได้จริงไม่เกิน 5 ปี ซึ่งร้านเราจะอธิบายตรงๆ กับลูกค้าไปเลยครับ

ติดฟิล์มกระจกบ้านช่วยกันร้อนได้อย่างไร

บริษัทฟิล์มชั้นนำส่วนใหญ่ จะแยกแคตตาล็อกฟิล์มติดรถยนต์ กับฟิล์มอาคาร ออกจากกันแต่จะเอาฟิล์มรถมาติดกระจกบ้านก็ไม่ผิดอะไรครับ แต่บริษัทใหญ่ ๆ ส่วนมากจะลดระยะเวลาการรับประกัน

ฟิล์มกรองแสงในตลาดกันความร้อนแบบนี้ครับดูตามภาพเลย

อธิบายตามภาพก็คือ แสงที่ส่องผ่านกระจกที่ติดฟิล์มแล้ว ความร้อนส่วนหนึ่ง จะสะท้อนออกไป ส่วนหนึ่งจะสะสมอยู่ที่ตัวฟิล์มและกระจก โดยเมื่อความร้อนถึงสะสมจุดหนึ่ง ก็จะมีการคายตัวออกมาจากกระจกทั้งภายนอกและภายใน

ถ้าฟิล์มสะท้อนความร้อนได้เยอะ ความร้อนสะสมก็จะเกิดขึ้นช้า

ถ้าฟิล์มดูดความร้อนเก่ง ความร้อนสะสมก็จะเกิดขึ้นเร็ว ยกเว้นความร้อนที่เป็นแบบไอร้อนจากพื้นถนนหรือสังกะสี ฟิล์มแบบดูดซับจะสามารถทำงานได้ดี ทั้งนี้ ขึ้นอยู่กับลักษณะแแสงที่ส่องเข้ามาตามที่ได้เขียนไว้ก่อนหน้านี้

ท่านที่กำลังมองหาฟิล์มติดกระจกบ้าน จะพบว่ามีฟิล์มมากมายในตลาด ชูจุดขายที่ค่ากันรังสีอินฟาเรด หรือ IR ซึ่งวันนี้ พ.ศ. 2565 มีฟิล์มที่ประกาศว่าตัวเองกันรังสีอินฟาเรดได้ 99% เรียบร้อยแล้ว ถ้ามองผ่าน ๆ คือ แทบจะไม่มีความร้อนหลุดเข้ามาได้เลย

พอผนวกกับเซลส์ขายฟิล์มหลายคนเลี่ยงบาลี เรียกตัวเลขของค่า IR เหล่านี้ว่า ค่ากันรังสีความร้อน  แทนค่ากันร้อนรวมหรือค่า TSER (Total Solar Energy Reject)

ตอกย้ำให้คุณเชื่อสนิทใจด้วยการหยิบเครื่องวัดค่าอินฟาเรดโชว์ให้ลูกค้าดูว่าทำได้จริง

ว้าวววว….

ผมขอทบทวนข้อความก่อนหน้านี้ที่ผมอธิบายว่ารังสีอินฟาเรด มีช่วงความยาวคลื่นอยู่ที่  780-2500nm

ซึ่งตอนนี้ฟิล์มที่มีค่ากันรังสีอินฟาเรดสูง ๆ แต่ราคาถูก ส่วนมากจะกันรังสีได้ช่วงคลื่นแค่ 900nm-1100nm เท่านั้น  นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ลูกค้าเข้าใจว่าได้ฟิล์มสเป็คสูงในราคาถูก

โดยเครื่องมือวัดแบบพกพาที่นำไปเสียบเทสให้คุณดู ก็มักจะทำงานได้ดีแค่ช่วงคลื่นที่ฟิล์มตัวเองทำได้ดี พอไปเอาเครื่องวัดของบริษัทอื่นมาเสียบ ค่าที่ได้ก็จะออกมาอีกแบบหนึ่ง

ถ้าเอาฟิล์มโลคอลแบรนด์ที่ชื่อไม่คุ้นหูกับยี่ห้อที่วางขายทั่วโลก มาวางคู่กัน เราจะเห็นได้ชัดว่า “ค่ากันความร้อนรวมหรือค่า TSER ของฟิล์มโลคัลแบรนด์ จะสูงกว่าฟิล์มอินเตอร์แบรนด์” ที่วางขายทั่วโลก

คำแนะนำของผมคือ

เวลาจะเทียบฟิล์มโลคัลแบรนด์ด้วยค่า TSER ให้เทียบในแบรนด์เดียวกัน เอาแค่รหัสไหนกันร้อนได้มากกว่ารหัสไหนพอ ไม่สามารถเทียบข้ามแบรนด์ได้ครับ